تبیین رابطه بین خلاقیت و سازگاری تحصیلی دانش آموزان با میانجی‌گری انگیزش تحصیلی

     زمینه: انسان توانایی های مختلفی دارد. یکی از این توانائی­ها خلاقیت است. حل مسئله و خلاقیت در بالاترین سطح فعالیت های شناختی انسان قرار دارند و از ارزشمندترین غایت­های پرورشی و اهداف آموزشی به حساب می­آیند. خلاقیت یکی از مهم‌ترین عواملی است که با سازگاری تحصیلی رابطه دارد و به معنای وحدت بخشیدن به همه کارهای انسان است و بی‌تردید هدف عمده نهادهای آموزشی و پرورشی ایجاد توانائی حل مسئله و خلاقیت در دانش آموزان است.      هدف: هدف از پژوهش حاضر تبیین رابطه بین خلاقیت و سازگاری تحصیلی دانش­آموزان با میانجی‌گری انگیزش تحصیلی بود.      روش: به منظور نیل به هدف پژوهش 542 نفر از دانش آموزان که از آن تعداد 268 نفر دختر  و 274 نفر پسر در دبیرستان‌های شهرستان رباط کریم در سال تحصیلی 96-97 مشغول به تحصیل بودند؛ انتخاب شدند. روش نمونه‌گیری به شیوه تصادفی خوشه‎ای چند مرحله‏ای انتخاب شد. شرکت کنندگان 268 دختر و 274 پسر، پرسشنامه‎های، خلاقیت عابدی (1372)، سازگاری تحصیلی بیکروسریاک (1989)، انگیزش تحصیلی والرند و همکاران (1992) را تکمیل کردند. روش تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی و از لحاظ تحلیلی از نوع معادلات ساختاری بود و به منظور تجزیه و تحلیل داده‎ها از مدل‎یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم­افزار Amos استفاده شد.      نتیجه‌گیری: یافته‎های پژوهش نشان داد، مدل ساختاری رابطه خلاقیت و سازگاری تحصیلی با میانجی­گری انگیزش تحصیلی با داده‌های گرد‎آوری شده برازش داشت. اثر مستقیم خلاقیت بر سازگاری تحصیلی معنادار بود. در اثر غیر مستقیم خلاقیت و انگیزش تحصیلی و ابعاد آن، خلاقیت با سازگاری تحصیلی رابطه مثبت و معنادار داشت. همچنین رابطه انگیزش درونی و بی‎انگیزگی با سازگاری تحصیلی معناداربود ولی رابطه انگیزش تحصیلی بیرونی با سازگاری تحصیلی غیرمعنادار بود. رابطه بی انگیزگی معنادار ولی منفی بود.